Okinawskie
Sztuki Walki

Nazwa ta zaczęła funkcjonować dopiero od momentu, gdy za sprawą mistrzów z Okinawy jego skuteczność zaprezentowano w stolicy Japonii na przełomie XIX/XX w. Charakteryzuje się technikami uderzeń i bloków przy pomocy rąk i nóg. Ze względu na jego walory obronne, sztuka ta podbiła cały świat. Mało kto wie, że źródłem jej był BOKS CHIŃSKI w którym używano także chwytów i podcięć co do dziś się zachowało w technikach okinawskiego Karate Goju Ryu. Twórcą tego systemu był Choyun Miyagi (1888 – 1953). Obecnie jednym z najbardziej znanych i szanowanych przedstawicieli Goju Ryu jest Sensei Morio Higaonna (1938) – 10 Dan, fundator *TOGKF

TRADITIONAL OKINAWA GOJU RYU KARATE FEDERATION
Międzynarodowa organizacja z siedzibą na Okinawie propagująca i wspierająca rozwój okinawskiego Karate Goju Ryu. Przedstawicielem na Polskę jest główny instruktor – senior instruktor sensei Tomasz Siewkowski 6 Dan.

Nasze Dojo Honshitsu od roku 2020 pod kierownictwem sensei Rafała Tokarczyka 2 Dan także przynależy do tej organizacji.

Nazwa ta jest obecnie stosowana w odniesieniu do systemów i szkół nauczających posługiwania się prostymi narzędziami użytku codziennego. Do najczęściej praktykowanych dyscyplin należą: Bo jutsu (sztuka Kija), Tunkua jutsu (sztuka Pałki), Sai jutsu (sztuka Trójzębu) oraz Nunchaku jutsu (sztuka Cepa)

Podstawowa i najważniejsza broń Okinawa Kobudo to KIJ. Używane są różne ich długości: od 10 do 180 cm. Standardowy kij ma długość 180 cm – nazywany jest BO, 130 cm – to kij JO, 90 cm kij HAMBO, 45 cm kij TAMBO a krótki kij ok. 10/15 cm to JUBIBO. W treningu używa się kija klejonego warstwowo (w celu zwiększenia jego wytrzymałości) o przekroju okrągłym. Stosuje się również kije o przekroju wrzecionowatym, sześciokąta i ośmiokąta oraz ratanowe (elastyczny bambus) do bunkai czyli ćwiczeń z partnerem.

Współcześnie sztuki te można trenować oddzielnie lub jako dyscypliny powiązane w celach samodoskonalenia i sposobu na spędzenie wolnego czasu. Nie można jednak zapominać o ich źródłach i możliwości praktycznego zastosowania w chwili zagrożenia siebie lub innych.